Anasayfa
Latest images
KALBİME İYİ BAK
Genç kız feci bir hastalığın pençesinde kıvranıyordu.
Yaralı kalbi artik bu dünyaya daha fazla dayanamamaya başlamıştı.
Çok zengin olan ailesi tüm gazetelere, kalp nakli için ilan vermişlerdi...
Canini feda edecek birini arıyorlardı...
Genç kız ise her gün hastane odasında biraz daha solmaktaydı.
Yine yalnızdı odasında, gözü yaşlı, boynu bükük ölümü bekliyordu...
Gözlerini kapadı, bu küçük odada gözyaşı dökmekten bıkmıştı...
Yinede engel olamadı pınar gibi çağlayan gözyaşlarına.
Sevdiği geldi aklına, fakir ama onu seven sevgilisi...
Her gün ayni şeyleri düşünüyor, anıları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu... "
Param yok ama sana verebileceğim sevgi dolu bir kalbim var" demişti delikanlı...
Genç kızda zaten başka bir şey istemiyordu...
Sevgiye muhtaç biri, sevdiğinin sevgisinden başka ne isteyebilirdi ki...
Ama olmamıştı iste, dünyalar kadar olan sevgilerinin arasına,
o lanet olasıca para girmeyi bilmiş, onları ayırmıştı...
İste paranın geçmediği zamanlara gelmişlerdi.
Ne önemi vardı artik? Su son günlerinde, sevdiği yanında olsa yeterdi...
Ayrılıklarından bu yana 5 bitmeyen, çile dolu yıl geçmişti...
Her günü zehir, her günü hüsran...
Ama genç kız hep sevgisini yüreğinde taşımış, kalbini kimseyle paylaşmamıştı.
Sevdiğini düşündü iste o an. Acaba o neler yapmıştı bu kadar sene boyunca.
Kim bilir kiminle evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı...
Gözlerinden bir damla yas daha damladı kurumuş, bitmiş ellerine.
Ellerine baktı, bir zamanlar ellerinin, elerini tuttuğunu hayal edip, her gün saatlerce ellerini seyrederdi...
En çokta saçlarının dökülmesine üzülüyordu. Çünkü sevdiği öpmüş, koklamıştı onları.
Her bir tanesi koptuğunda, kalbine bir ok daha saplanıyordu.
Kalbi yine sızlamaya başlamıştı.
Belki sevdiği yanında olsa, kalbi bu kadar yorulup, veda etmezdi yasama...
Zaten artik ölüm umurunda değildi genç kızın. Sevdiğinden ayrı yasamanın ölümden ne farkı vardı ki.
Tekrar o geldi aklına... Keşke keşke yanımda olsa dedi.
Son bir kez elini tutsa yeterdi. Gözlerini son bir kez öpse, rahatça ebediyen gözlerini kapatabilirdi artik...
Gözleri pınar gibi çağlamaya başladı. Sevdiğini son bir kez göremeden ölmek istemiyordu..
Ufakta olsa ondan bi hatırasını almadan bu dünyadan göçmek istemiyordu...
Oysa sevdiği, kim bilir kiminle beraberdi...
Kendi sevgi dolu kalbinin kimseyle paylaşmayı düşünmemişti bile, ama acaba o paylaşmış mıydı?
Onun sevgisini silmiş atmış mıydı acaba kalbinden?
İçi birden nefretle doldu. Üstüne büyük bir ağırlık çöktü. Onu düşündükçe her dakikasının
zehir olması artik çok daha ağır geliyordu genç kıza...
Ölmek istedi, artik yasamak istemiyordu bu dünyada.
Ama sevdiğinden bi hatıra almadan ölmeyeceğine and içmişti.
Tekrar gözlerini açtı. Kim bilir belkide sevdiği onu unutmuştu.
Bu düşünceler içinde derinliğe daldı... Birden babası girdi odaya,
kızına kalp nakli için bir gönüllü bulduklarını müjdeleyecekti.
Fakat genç kız çoktan uykuya dalmıştı.
Bir meleği andıran masum yüzü, sevdiğinin özleminden sırılsıklamdı...
O gece biri gözlerini dünyaya kapadı, genç kız ameliyata alındı.
Tekleyen ve görevini yerine getirmeyen kalbi değiştirilmişti.
1 hafta sonra tekrar gözlerini açtı dünyaya genç kız.
Ama dünya daha farklı geldi ona. Sanki bir şeyler eksikti...
Aradan aylar geçmiş genç kız artik iyice iyileşmişti.
Ama içindeki burukluğu bir türlü atamıyordu.
Sevdiği aklına gelince kalbi eskisinden daha çok sızlıyordu..
Bir kere, bir kere görebilsem diye mırıldandı...
Kalbi yine sızlamaya başlamıştı.
Yeni kalbi onu iyileştirmişti ama nedense her gece aniden hızlanıyor,
onu uykusundan uyandırıyor ve sanki yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu...
Genç kız bir anlam veremediği bu durumu doktora anlamış, ama ameliyat kolay değil,
bir aydan geçer demişti doktor. Aylar geçmişti ama hala ayniydi durum.
Çiçeklerinin yanına gitti. Her gün onlarla saatlerce dertleşiyor, zaman zaman ağlıyordu onlarla..
En çokta kan kırmızısı gülünü seviyordu. Çünkü kırmızı gülün onun için yeri apayrı idi.
Oda genç kızla beraber gülüyor, onunla beraber ağlıyordu.
Onu sevdiği gibi görüyordu genç kız. Ve gülünü sevdiğini ilk gördüğünde ona hediye edeceğine
dair yemin etmişti. Başka türlü paylaşamazdı gülünü kimseyle...
Kapı çaldı aniden. Kapıyı açtı ama kimse yoktu. Gözü yerdeki beyaz zarfa ilişti.
Yavaşça eğilip zarfı yerden aldı. Birden kalbi deli gibi atmaya başladı.
Ne olduğunu anlayamıyordu. Zarfın üzerinde ne bir isim, ne bir adres vardı. Zarfı açtı,
içinden beyaz bir kâğıda yazılmış bir mektup çıktı.
Kalbi daha hızlı atmaya başladı. Onun kokusu vardı kâğıtta. Evet, onun kokusu vardı.
Yıllar yılı özlemini çektiği, yanında olabilmek için canini bile verebileceği sevdiğinin kokusu vardı mektupta.
Başı dönmeye başladı. Koltuğuna geçip oturdu yavaşça. .Kâğıdı açtı.
Ve elleri titreyerek okumaya başladı.
" Sevgilim, senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe 2 sevginin sığmayacağını bildiğimden dolayı,
ne bir kimseyi sevebildim, nede kimseye bakabildim...
Her günüm diğerinden daha zor geçti, çünkü her gün özlemin daha da artıyordu.
Sana kitapları dolduracak kadar şiirler yazdım. Her biri diğerinden daha da hüzünlüydü.
Yazdım, okudum, ağladım... Her gün yazdım, her gün okudum, senelerce ağladım...
Her gece seni düşündüm sabahlara kadar, her gece senin yanında olmayı istedim.
Ve her gece sensizliğe lanet ettim, uykuları haram ettim kendime,
sensiz olmanın acısını gözlerimden çıkardım...
Ve bir gün herzeyi değiştirecek bir fırsat çıktı önüme.
Bunu fırsatı değerlendirmeyip, kendime haksizlik edemezdim... Ve değerlendirdim...
Senden çok uzaklara gittim, belki seni unuturum diye. Ama tam tersi oldu.
Seni daha çok özlüyorum artik... Senden çok uzaklardayım belki,
ama yinede seni görmek için uzaklardan gelebiliyorum. Hemde her gece...
Seni seviyor, seyrediyor ve eğilip sen uyurken yanağına bir öpücük konduruyorum.
Bazen gözlerini açıp bakıyorsun, geldiğimi bildiğimi sanıyorum ama yine o tatlı uykuna geri dönüyorsun.
Yarın birbirimizi sevmemizin 6. senesi...
Hep ben geldim şimdiye kadar senin yanına, yarında sen gel olur mu sevgilim.
Ha, unutmadan, sana hep sözünü ettiğim, kalbime iyi bak olur mu?
Çünkü gözyaşlarımla, adini yazdım ona...
Seni senden bile çok seven bir sevgi var kalbinin içinde...
Unutma, kırmızı gülü de unutma olur mu?
Seni Seviyorum, Yanıma Gelinceye Kadarda Seveceğim...
Sevgilin.
Genç kız feci bir hastalığın pençesinde kıvranıyordu.
Yaralı kalbi artik bu dünyaya daha fazla dayanamamaya başlamıştı.
Çok zengin olan ailesi tüm gazetelere, kalp nakli için ilan vermişlerdi...
Canini feda edecek birini arıyorlardı...
Genç kız ise her gün hastane odasında biraz daha solmaktaydı.
Yine yalnızdı odasında, gözü yaşlı, boynu bükük ölümü bekliyordu...
Gözlerini kapadı, bu küçük odada gözyaşı dökmekten bıkmıştı...
Yinede engel olamadı pınar gibi çağlayan gözyaşlarına.
Sevdiği geldi aklına, fakir ama onu seven sevgilisi...
Her gün ayni şeyleri düşünüyor, anıları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu... "
Param yok ama sana verebileceğim sevgi dolu bir kalbim var" demişti delikanlı...
Genç kızda zaten başka bir şey istemiyordu...
Sevgiye muhtaç biri, sevdiğinin sevgisinden başka ne isteyebilirdi ki...
Ama olmamıştı iste, dünyalar kadar olan sevgilerinin arasına,
o lanet olasıca para girmeyi bilmiş, onları ayırmıştı...
İste paranın geçmediği zamanlara gelmişlerdi.
Ne önemi vardı artik? Su son günlerinde, sevdiği yanında olsa yeterdi...
Ayrılıklarından bu yana 5 bitmeyen, çile dolu yıl geçmişti...
Her günü zehir, her günü hüsran...
Ama genç kız hep sevgisini yüreğinde taşımış, kalbini kimseyle paylaşmamıştı.
Sevdiğini düşündü iste o an. Acaba o neler yapmıştı bu kadar sene boyunca.
Kim bilir kiminle evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı...
Gözlerinden bir damla yas daha damladı kurumuş, bitmiş ellerine.
Ellerine baktı, bir zamanlar ellerinin, elerini tuttuğunu hayal edip, her gün saatlerce ellerini seyrederdi...
En çokta saçlarının dökülmesine üzülüyordu. Çünkü sevdiği öpmüş, koklamıştı onları.
Her bir tanesi koptuğunda, kalbine bir ok daha saplanıyordu.
Kalbi yine sızlamaya başlamıştı.
Belki sevdiği yanında olsa, kalbi bu kadar yorulup, veda etmezdi yasama...
Zaten artik ölüm umurunda değildi genç kızın. Sevdiğinden ayrı yasamanın ölümden ne farkı vardı ki.
Tekrar o geldi aklına... Keşke keşke yanımda olsa dedi.
Son bir kez elini tutsa yeterdi. Gözlerini son bir kez öpse, rahatça ebediyen gözlerini kapatabilirdi artik...
Gözleri pınar gibi çağlamaya başladı. Sevdiğini son bir kez göremeden ölmek istemiyordu..
Ufakta olsa ondan bi hatırasını almadan bu dünyadan göçmek istemiyordu...
Oysa sevdiği, kim bilir kiminle beraberdi...
Kendi sevgi dolu kalbinin kimseyle paylaşmayı düşünmemişti bile, ama acaba o paylaşmış mıydı?
Onun sevgisini silmiş atmış mıydı acaba kalbinden?
İçi birden nefretle doldu. Üstüne büyük bir ağırlık çöktü. Onu düşündükçe her dakikasının
zehir olması artik çok daha ağır geliyordu genç kıza...
Ölmek istedi, artik yasamak istemiyordu bu dünyada.
Ama sevdiğinden bi hatıra almadan ölmeyeceğine and içmişti.
Tekrar gözlerini açtı. Kim bilir belkide sevdiği onu unutmuştu.
Bu düşünceler içinde derinliğe daldı... Birden babası girdi odaya,
kızına kalp nakli için bir gönüllü bulduklarını müjdeleyecekti.
Fakat genç kız çoktan uykuya dalmıştı.
Bir meleği andıran masum yüzü, sevdiğinin özleminden sırılsıklamdı...
O gece biri gözlerini dünyaya kapadı, genç kız ameliyata alındı.
Tekleyen ve görevini yerine getirmeyen kalbi değiştirilmişti.
1 hafta sonra tekrar gözlerini açtı dünyaya genç kız.
Ama dünya daha farklı geldi ona. Sanki bir şeyler eksikti...
Aradan aylar geçmiş genç kız artik iyice iyileşmişti.
Ama içindeki burukluğu bir türlü atamıyordu.
Sevdiği aklına gelince kalbi eskisinden daha çok sızlıyordu..
Bir kere, bir kere görebilsem diye mırıldandı...
Kalbi yine sızlamaya başlamıştı.
Yeni kalbi onu iyileştirmişti ama nedense her gece aniden hızlanıyor,
onu uykusundan uyandırıyor ve sanki yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu...
Genç kız bir anlam veremediği bu durumu doktora anlamış, ama ameliyat kolay değil,
bir aydan geçer demişti doktor. Aylar geçmişti ama hala ayniydi durum.
Çiçeklerinin yanına gitti. Her gün onlarla saatlerce dertleşiyor, zaman zaman ağlıyordu onlarla..
En çokta kan kırmızısı gülünü seviyordu. Çünkü kırmızı gülün onun için yeri apayrı idi.
Oda genç kızla beraber gülüyor, onunla beraber ağlıyordu.
Onu sevdiği gibi görüyordu genç kız. Ve gülünü sevdiğini ilk gördüğünde ona hediye edeceğine
dair yemin etmişti. Başka türlü paylaşamazdı gülünü kimseyle...
Kapı çaldı aniden. Kapıyı açtı ama kimse yoktu. Gözü yerdeki beyaz zarfa ilişti.
Yavaşça eğilip zarfı yerden aldı. Birden kalbi deli gibi atmaya başladı.
Ne olduğunu anlayamıyordu. Zarfın üzerinde ne bir isim, ne bir adres vardı. Zarfı açtı,
içinden beyaz bir kâğıda yazılmış bir mektup çıktı.
Kalbi daha hızlı atmaya başladı. Onun kokusu vardı kâğıtta. Evet, onun kokusu vardı.
Yıllar yılı özlemini çektiği, yanında olabilmek için canini bile verebileceği sevdiğinin kokusu vardı mektupta.
Başı dönmeye başladı. Koltuğuna geçip oturdu yavaşça. .Kâğıdı açtı.
Ve elleri titreyerek okumaya başladı.
" Sevgilim, senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe 2 sevginin sığmayacağını bildiğimden dolayı,
ne bir kimseyi sevebildim, nede kimseye bakabildim...
Her günüm diğerinden daha zor geçti, çünkü her gün özlemin daha da artıyordu.
Sana kitapları dolduracak kadar şiirler yazdım. Her biri diğerinden daha da hüzünlüydü.
Yazdım, okudum, ağladım... Her gün yazdım, her gün okudum, senelerce ağladım...
Her gece seni düşündüm sabahlara kadar, her gece senin yanında olmayı istedim.
Ve her gece sensizliğe lanet ettim, uykuları haram ettim kendime,
sensiz olmanın acısını gözlerimden çıkardım...
Ve bir gün herzeyi değiştirecek bir fırsat çıktı önüme.
Bunu fırsatı değerlendirmeyip, kendime haksizlik edemezdim... Ve değerlendirdim...
Senden çok uzaklara gittim, belki seni unuturum diye. Ama tam tersi oldu.
Seni daha çok özlüyorum artik... Senden çok uzaklardayım belki,
ama yinede seni görmek için uzaklardan gelebiliyorum. Hemde her gece...
Seni seviyor, seyrediyor ve eğilip sen uyurken yanağına bir öpücük konduruyorum.
Bazen gözlerini açıp bakıyorsun, geldiğimi bildiğimi sanıyorum ama yine o tatlı uykuna geri dönüyorsun.
Yarın birbirimizi sevmemizin 6. senesi...
Hep ben geldim şimdiye kadar senin yanına, yarında sen gel olur mu sevgilim.
Ha, unutmadan, sana hep sözünü ettiğim, kalbime iyi bak olur mu?
Çünkü gözyaşlarımla, adini yazdım ona...
Seni senden bile çok seven bir sevgi var kalbinin içinde...
Unutma, kırmızı gülü de unutma olur mu?
Seni Seviyorum, Yanıma Gelinceye Kadarda Seveceğim...
Sevgilin.
